Complexicum
Gesperrt
Kondo Bimbashi war 1806 anführer der aufstände die sebien die teilweise unabhängigkeit bescherte.
Wer war Jani Kondo "Bimbashi"?
Er war orthoxe came, der mit seinen gefolgen für die orthoxe kirche kämpfte. Came? Nein kein grieche, ebenso wie gjergj olimpiasi, der ebenfalls orthoxe came war. Paradoxerweise waren damals fast alle pashas die in belgrad regierten albanischer herkunft, aus der region kosovo, sanxhak und skopje. Der aufstand gerat zwischen albanischsprechenden muslimen und albanischsprechenden orthodoxen.
Wieso weiss man so wenig, wie fast garnichts über kondo bimbashi?. Einerseits weil ein serbe niemals zugeben würde das sie durch albanische hand befreit wurden, anderseits, dass dies bei albanern als verrat angesehn wird.
Völlig kontrovers meine behauptungen...
Tut mir leid die texte sind auf albanisch, da dies wohlmöglich nur von albanern und osmanen übertmittelt wurde
Aleanca ortodokse serbo-çame
Shkruan : Abedin Rakipi(Botuar me lejen e autorit)
Aleancën Pan-Ortodokse Ballkanike zhvilloi rrjetin e saj në gjithë Ballkanin duke krijuar vëllazëri dhe bashkëpunim te popujve ortodokse kundër sunduesve osmane.
Faktet historike që tregojnë sesi disa kapedane ortodokse te Çamërisë ndihmuan aktivisht në krijimin e Serbisë Ortodokse dhe shume prej tyre dhanë jetën në luftimet kundër shqiptareve myslimane në Sanxhak etj që ishin kundër krijimit te këtij shteti kukull te krijuar me ndihmën e Rusisë thjesht për faktin se Sllavizmi është armik i përjetshëm i shqiptarisë deri në ditën e fundit. Por le ti kthehemi fakteve historike që do te na tregojnë bashkëpunimin vellazeror në emër te kryqit te ortodokseve te Çamërisë dhe Serbisë.
« Në vitin 1806, Beogradi u çlirua nga turqit. Rol të rëndësishëm në këtë luftë luajti epiroti çam, Jani Kondo, apo siç e quanin serbët, Kondo Bimbashi, i cili bashkë me luftëtarët e tij, kryesisht çamë, hyri i pari në kala. » (Arbën Xhaferri, "Legalizimi i krimit")
Ky është fakti i pare me te cilin ndeshemi që tregon sesi një grup i konsiderueshëm suliotesh te drejtuar nga Jani Kondo i kane ardhur në ndihme serbeve për marrjen e Beogradit nga Osmanet. Është shume interesant fakti që në atë periudhe pashallarët Osmane që mbanin Beogradin ishin shqiptare kryesisht prej zonave te Sanxhakut dhe Kosovës, kurse taborët që përbenin ushtrinë osmane që luftoi kundër Serbeve dhe çameve ortodokse që u turren në ndihme te vëllezërve te tyre në fe, ishin tërësisht shqiptare myslimane nga Kosova, Sanxhaku dhe Shqipëria e Veriut. Pra këtu kemi fatkeqësisht një përplasje mes dy komuniteteve te te njëjtit popull. Nga një ane shqiptaret myslimane që sebashku me osmanet luftuan me mish e me shpirt që Serbia si shtet vasal i vëllait te madh rus mos te krijohej, ndërsa nga ana tjetër ortodokset suliote te Çamërisë që sebashku me serbet luftonin gjithashtu me mish e me shpirt për fitoren e kryqit mbi gjysmehenen dhe për krijimin e një Serbie që me pas siç do ta tregoje edhe historia do te behej sebashku me Rusinë aleat i përjetshëm i Greqisë dhe ortodoksisë Ballkanike. Por nuk ishte hera e pare që ortodokset shqiptare te jugut ishin vene në shërbim te sllaveve me vetëmohim shembullor sepse vetëm 3 dekada me pare ata ishin vene në shërbim te Rusisë. Në More (Moreja është në jug te Çamërisë dhe është e përbëre në pjesën dërrmuese te saj prej arvanitesh ortodokse, që gjithmonë kane luftuar për krijimin e një Greqie te forte dhe ortodokse) në vitin 1768 një kryengritje e gjithanshme e arvaniteve kishte shpërtheu, edhe kësaj here e organizuar dhe nxitur nga motra e madhe ortodokse Rusia. Kryengritja e cila zgjati dy vjet 1768-1770 u shtyp nga Kapedani çam Sulejman Çapari, në krye te 10.000 shqiptareve myslimane, force kjo e përbëre kryesisht prej bijve te Çamërisë. Burimet historike te kohës tregojnë sesi kapedani çam Sulejman Çapari nga Luarati i Margelliçit (Çamëri) duke drejtuar taborët që siç e theksuam ishin te përbëre prej çamesh dhe shqiptaresh jugore, u përballen me forcat Ruse dhe moraite, dhe pasi i munden ato bindshëm dhe shtypen kryengritjen e Orllovit në More u kthyen në Çamëri dhe gjetke fitimtare duke e lene te shtypur dhe te poshtëruar në fushën e betejës gjarprin ortodoks sllavo-arvanit. Sp. M ela, "To lintari...", vep. e perm., f.39). Pra nëse paragonojmë rastin e vitit 1806 në Beograd do te shohim që jo vetëm në veri por edhe në jug te trojeve shqiptare do te gjejmë një aleance ortodokse sllavo-shqiptare, që lufton për fitoren e kryqit mbi gjysmëhënën, dhe për prevalencen dhe sundimin e sllaveve mbi trojet shqiptare. Përballe këtyre njerëzve kaq te frikshëm gjendeshin pashallarët shqiptare dhe taborët ballkanike te përbëre kryesisht prej shqiptaresh myslimane që luftonin për një hegjemoni territoriale te Perandorisë Osmane në përgjithësi dhe te vilajeteve shqiptare në veçanti. Në këto dy raste te paragonuara do te shohim qarte që çamet myslimane dhe kosovaret myslimane u bene vellezer në gjak, në fe, në bese, dhe në lufte, duke treguar vërtete hegjemoninë e patundur dhe te shenjte shqiptare, kurse kleftet ortodokse shqipfolës u bashkuan me vëllezërit e tyre ortodokse sllavo-greke, që me pas, pasi ta kishin arritur prevalencen në Ballkan siç dëshironin edhe ortodokset shqiptare do te kryenin masakrat me makabre ndaj myslimaneve shqiptare, në Toplice, Sanxhak, Kosove, Maqedoni (me Maqedoni nënkuptoj Iliriden shqiptare), por edhe vëllezërit e tyre greke do te masakronin myslimanet e Çamërisë dhe te Shqipërisë se Jugut në përgjithësi. Por le te trajtojmë edhe një tjetër fakt historik që trondit opinionin shqiptar dhe sidomos zemrat patriotike që rrahin fort për atdheun tone te dashur :
« Një tjetër luftëtar çam, ortodoks që morri pjesë aktivisht në luftime ishte Gjergj Olimpiasi, i cili sebashku me 300 vullnetarë të tij shqiptarë luftoi për çlirimin e Serbisë, (Arbën Xhaferri, "Legalizimi i krimit", referat i mbajtur në Konferencën Shkencore të organizuar nga Instituti i Studimeve për Çamërinë, më 26 qershor 2004, në : "Çështja çame dhe integrimi evropian", Arbëria, 2005, f.98). »
Me pas Gjergj Olimpiasi do te martohej me vajzën e një tjetër kapedani serb Velikos dhe gjate revolucionit grek do ti krijonte Greqisë mbështetjen nga Serbia.
Pra edhe në ketë rast do te shohim edhe njëherë një kapedan ortodoks çam që i nxitur nga dashuria dhe vëllazëria rreth kryqit dhe Kishës Ortodokse niset nga Çamëria sebashku me 300 luftëtaret e tij dhe i shkon në ndihme vëllezërve serb ortodokse. Por çfarë tjetër përveç vellezerise kryqtarë ortodokse dhe dëshirës për fitoren e kryqit mbi gjysmëhënën mund ti bënte këta njerëz që te niseshin nga Çamëria dhe ti shkonin në ndihme armiqve tanë shekullore sllaveve Serbe ?
Përsëri do ta paragogojmë ketë vëllazëri ortodokse çamo-serbe me një tjetër vëllazëri myslimane shqiptare çamo-kosovare. Do te marrim rastin e Revolucionit grek te vitit 1821 ku jugoret myslimane dhe verioret myslimane bashkohen serish në lufte kundër arvaniteve grekofile dhe serbofile. Në këtë rast do te gjejmë Beratasin Omer Vrionin dhe Kosovarin Mehmet Qose te cilët te dy sebashku luftuan kundër çamit ortodoks Odise Andreuço i cili ishte pjesëmarrës i Revolucionit grek. Te dy grupet u përplasen në Grave (David Brewer The greek war of indipendence).
Ein serbischer text
Kondine tikve | B E T O N :: KULTURNO PROPAGANDNI KOMPLET
Wer war Jani Kondo "Bimbashi"?
Er war orthoxe came, der mit seinen gefolgen für die orthoxe kirche kämpfte. Came? Nein kein grieche, ebenso wie gjergj olimpiasi, der ebenfalls orthoxe came war. Paradoxerweise waren damals fast alle pashas die in belgrad regierten albanischer herkunft, aus der region kosovo, sanxhak und skopje. Der aufstand gerat zwischen albanischsprechenden muslimen und albanischsprechenden orthodoxen.
Wieso weiss man so wenig, wie fast garnichts über kondo bimbashi?. Einerseits weil ein serbe niemals zugeben würde das sie durch albanische hand befreit wurden, anderseits, dass dies bei albanern als verrat angesehn wird.
Völlig kontrovers meine behauptungen...
Tut mir leid die texte sind auf albanisch, da dies wohlmöglich nur von albanern und osmanen übertmittelt wurde
Aleanca ortodokse serbo-çame
Shkruan : Abedin Rakipi(Botuar me lejen e autorit)
Aleancën Pan-Ortodokse Ballkanike zhvilloi rrjetin e saj në gjithë Ballkanin duke krijuar vëllazëri dhe bashkëpunim te popujve ortodokse kundër sunduesve osmane.
Faktet historike që tregojnë sesi disa kapedane ortodokse te Çamërisë ndihmuan aktivisht në krijimin e Serbisë Ortodokse dhe shume prej tyre dhanë jetën në luftimet kundër shqiptareve myslimane në Sanxhak etj që ishin kundër krijimit te këtij shteti kukull te krijuar me ndihmën e Rusisë thjesht për faktin se Sllavizmi është armik i përjetshëm i shqiptarisë deri në ditën e fundit. Por le ti kthehemi fakteve historike që do te na tregojnë bashkëpunimin vellazeror në emër te kryqit te ortodokseve te Çamërisë dhe Serbisë.
« Në vitin 1806, Beogradi u çlirua nga turqit. Rol të rëndësishëm në këtë luftë luajti epiroti çam, Jani Kondo, apo siç e quanin serbët, Kondo Bimbashi, i cili bashkë me luftëtarët e tij, kryesisht çamë, hyri i pari në kala. » (Arbën Xhaferri, "Legalizimi i krimit")
Ky është fakti i pare me te cilin ndeshemi që tregon sesi një grup i konsiderueshëm suliotesh te drejtuar nga Jani Kondo i kane ardhur në ndihme serbeve për marrjen e Beogradit nga Osmanet. Është shume interesant fakti që në atë periudhe pashallarët Osmane që mbanin Beogradin ishin shqiptare kryesisht prej zonave te Sanxhakut dhe Kosovës, kurse taborët që përbenin ushtrinë osmane që luftoi kundër Serbeve dhe çameve ortodokse që u turren në ndihme te vëllezërve te tyre në fe, ishin tërësisht shqiptare myslimane nga Kosova, Sanxhaku dhe Shqipëria e Veriut. Pra këtu kemi fatkeqësisht një përplasje mes dy komuniteteve te te njëjtit popull. Nga një ane shqiptaret myslimane që sebashku me osmanet luftuan me mish e me shpirt që Serbia si shtet vasal i vëllait te madh rus mos te krijohej, ndërsa nga ana tjetër ortodokset suliote te Çamërisë që sebashku me serbet luftonin gjithashtu me mish e me shpirt për fitoren e kryqit mbi gjysmehenen dhe për krijimin e një Serbie që me pas siç do ta tregoje edhe historia do te behej sebashku me Rusinë aleat i përjetshëm i Greqisë dhe ortodoksisë Ballkanike. Por nuk ishte hera e pare që ortodokset shqiptare te jugut ishin vene në shërbim te sllaveve me vetëmohim shembullor sepse vetëm 3 dekada me pare ata ishin vene në shërbim te Rusisë. Në More (Moreja është në jug te Çamërisë dhe është e përbëre në pjesën dërrmuese te saj prej arvanitesh ortodokse, që gjithmonë kane luftuar për krijimin e një Greqie te forte dhe ortodokse) në vitin 1768 një kryengritje e gjithanshme e arvaniteve kishte shpërtheu, edhe kësaj here e organizuar dhe nxitur nga motra e madhe ortodokse Rusia. Kryengritja e cila zgjati dy vjet 1768-1770 u shtyp nga Kapedani çam Sulejman Çapari, në krye te 10.000 shqiptareve myslimane, force kjo e përbëre kryesisht prej bijve te Çamërisë. Burimet historike te kohës tregojnë sesi kapedani çam Sulejman Çapari nga Luarati i Margelliçit (Çamëri) duke drejtuar taborët që siç e theksuam ishin te përbëre prej çamesh dhe shqiptaresh jugore, u përballen me forcat Ruse dhe moraite, dhe pasi i munden ato bindshëm dhe shtypen kryengritjen e Orllovit në More u kthyen në Çamëri dhe gjetke fitimtare duke e lene te shtypur dhe te poshtëruar në fushën e betejës gjarprin ortodoks sllavo-arvanit. Sp. M ela, "To lintari...", vep. e perm., f.39). Pra nëse paragonojmë rastin e vitit 1806 në Beograd do te shohim që jo vetëm në veri por edhe në jug te trojeve shqiptare do te gjejmë një aleance ortodokse sllavo-shqiptare, që lufton për fitoren e kryqit mbi gjysmëhënën, dhe për prevalencen dhe sundimin e sllaveve mbi trojet shqiptare. Përballe këtyre njerëzve kaq te frikshëm gjendeshin pashallarët shqiptare dhe taborët ballkanike te përbëre kryesisht prej shqiptaresh myslimane që luftonin për një hegjemoni territoriale te Perandorisë Osmane në përgjithësi dhe te vilajeteve shqiptare në veçanti. Në këto dy raste te paragonuara do te shohim qarte që çamet myslimane dhe kosovaret myslimane u bene vellezer në gjak, në fe, në bese, dhe në lufte, duke treguar vërtete hegjemoninë e patundur dhe te shenjte shqiptare, kurse kleftet ortodokse shqipfolës u bashkuan me vëllezërit e tyre ortodokse sllavo-greke, që me pas, pasi ta kishin arritur prevalencen në Ballkan siç dëshironin edhe ortodokset shqiptare do te kryenin masakrat me makabre ndaj myslimaneve shqiptare, në Toplice, Sanxhak, Kosove, Maqedoni (me Maqedoni nënkuptoj Iliriden shqiptare), por edhe vëllezërit e tyre greke do te masakronin myslimanet e Çamërisë dhe te Shqipërisë se Jugut në përgjithësi. Por le te trajtojmë edhe një tjetër fakt historik që trondit opinionin shqiptar dhe sidomos zemrat patriotike që rrahin fort për atdheun tone te dashur :
« Një tjetër luftëtar çam, ortodoks që morri pjesë aktivisht në luftime ishte Gjergj Olimpiasi, i cili sebashku me 300 vullnetarë të tij shqiptarë luftoi për çlirimin e Serbisë, (Arbën Xhaferri, "Legalizimi i krimit", referat i mbajtur në Konferencën Shkencore të organizuar nga Instituti i Studimeve për Çamërinë, më 26 qershor 2004, në : "Çështja çame dhe integrimi evropian", Arbëria, 2005, f.98). »
Me pas Gjergj Olimpiasi do te martohej me vajzën e një tjetër kapedani serb Velikos dhe gjate revolucionit grek do ti krijonte Greqisë mbështetjen nga Serbia.
Pra edhe në ketë rast do te shohim edhe njëherë një kapedan ortodoks çam që i nxitur nga dashuria dhe vëllazëria rreth kryqit dhe Kishës Ortodokse niset nga Çamëria sebashku me 300 luftëtaret e tij dhe i shkon në ndihme vëllezërve serb ortodokse. Por çfarë tjetër përveç vellezerise kryqtarë ortodokse dhe dëshirës për fitoren e kryqit mbi gjysmëhënën mund ti bënte këta njerëz që te niseshin nga Çamëria dhe ti shkonin në ndihme armiqve tanë shekullore sllaveve Serbe ?
Përsëri do ta paragogojmë ketë vëllazëri ortodokse çamo-serbe me një tjetër vëllazëri myslimane shqiptare çamo-kosovare. Do te marrim rastin e Revolucionit grek te vitit 1821 ku jugoret myslimane dhe verioret myslimane bashkohen serish në lufte kundër arvaniteve grekofile dhe serbofile. Në këtë rast do te gjejmë Beratasin Omer Vrionin dhe Kosovarin Mehmet Qose te cilët te dy sebashku luftuan kundër çamit ortodoks Odise Andreuço i cili ishte pjesëmarrës i Revolucionit grek. Te dy grupet u përplasen në Grave (David Brewer The greek war of indipendence).
Ein serbischer text
Kondine tikve | B E T O N :: KULTURNO PROPAGANDNI KOMPLET
